Jest to typowe ustawienie dla Milanu. Taka taktyka jest charakterystyczna ze względu na... brak skrzydłowych! Ich rolę pełnią ofensywnie grający boczni obrońcy (Massimo Oddo na prawej stronie oraz Marek Jankulovski na lewej). To od ich postawy w bardzo duzym stopniu zależy wynik spotkania. Mają za zadanie wrzucać piłki na napastników oraz strzelać z dystansu. Na środku obrony dostępu do bramki Didy bronią najczęściej Alessandro Nesta wrazz żywą legendą "Rossonerich" Paolo Maldinim. Do dyspozycji trenera jest też Bonera, który gra bardzo czujnie. W pomocy gra Pirlo, który kieruje grą całego zespołu i tak naprawdę gra bardziej ofensywnie niż defensywnie. Trochę wyżej Andrei są Seedorf z Gattuso, a przed nimi diamencik w diamentowym ustawieniu czyli Ricky Kaka. W ataku "Diavolich" grają najczęściej Ronaldo z Gilardino. Trener Ancelotti ma też do wyboru dwóch znakomitych napastników: Inzaghiego oraz Oliveirę.

Ta taktyka jest znienawidzona przez tifosich Milanu. Czemu? Odpowiedź jest prosta: to gra na remis, bronienie się, a ACM to zespół ofensywny i żadnego fana nie zadowala skromna wygrana. Skromne wygrane nie zadawalają też Silvio Berlusconiego, który często naciska Carlo na grę "do przodu". Podobnie jak w ustawieniu z dwoma napastnikami obrona pozostaje bez zmian (na rysunku jest Bonera, bo obrona na każdy mecz jest praktycznie inna). Do pomocy dochodzi dobrze grający głową Massimo Ambrosini lub Cristian Brocchi. W pomocy w jednym i w drugim przypadku Pirlo wspiera w defensywie Rino Gattuso. W ataku sytuacja wygląda tak samo jak w obronie: Ancelotti ma szeroki skład i na każdy mecz są inni napastnicy(na rysunku w ataku jest przedstawiony Inzaghi). Takie ustawienie jest wybierane najczęściej na lepszych rywali oraz Ligę Mistrzów, o ile "Il Presidento" nie wtrąci swojego pomysłu w taktykę Carletto.